Sporten met plezier - enkel haalbaar met de nodige dosis talent ?

In de zomer van dit jaar, las ik het boek "de Talent formule" van de Nederlandse sportpsycholoog Tim Koning en  Michiel van Schagen (docent Politicologie in Amsterdam).  Daarin wordt gesteld dat de mate van succes en sportplezier niet alleen wordt bepaald door de portie aanleg waarmee een sporter wordt geboren. Maar dat ook andere factoren zoals leervermogen, aanwakkeren van plezierbeleving en omgevingsfactoren, een belangrijke invloed hebben.

Tijdens het lezen dacht ik ook terug aan mijn opleiding sportpsychologie, en aan de theorie van onderzoeker David McClelland, die het ijsbergmodel bedacht.  Dit model staat symbool voor het gedrag (van sporters) en bestaat uit een mix van willen, denken en doen.  Dat wat de sporter doet, is het topje van de ijsberg en steekt boven water uit en is dus zichtbaar.  Wat de sporter denkt of wil, zit vaak onder de waterlinie.  

Ik probeer de link te leggen tussen de ideeën uit het boek en de theorie van het ijsbergmodel en kwam tot de volgende bevinding : 

Sporters trainen meerdere maal per week om technisch en fysiek beter te worden.  Ze behalen hiermee al dan niet succes en hierdoor ook (tijdelijk) plezier.  Dit kunnen we allemaal zien.  Vaak worden ze hierbij begeleid door een coach of trainer die de focus legt op fysieke en technische ontwikkeling.   Ze rekenen hierbij op hun aangeboren talent maar op zekere hoogte , stopt de groei  en maken ze fysisch en technisch geen vordering meer. Als de resultaten achter blijven zal het plezier om te sporten stilaan ook verdwijnen.

Wat de sporter denkt of wil, zit volgens McClelland onder de waterlinie, onzichtbaar, deels omdat de sporter dit liever ook verborgen houdt (en niet deelt met de coach)  Toch ligt in het mentale aspect de sleutel voor blijvende groei en plezier : leervermogen, plezierbeleving en omgevingsfactoren zijn geen vastliggende factoren zoals aanleg,  maar ze kunnen groeien.  De auteurs van het boek stellen dan ook terecht dat talent een vermenigvuldiging is van deze allemaal.

 

   Talent = aanleg x leervermogen x plezier x omgeving.

Hier kunnen we dus mee aan de slag.

Inzetten op deze mentale aspecten gebeurt nog teveel onder de waterlinie en valt meestal onder de verantwoordelijkheid van de sporter zelf.

Wat zou er kunnen gebeuren met het sportplezier en prestaties, als mentale aandacht ook boven de waterlinie kan gebracht worden ?  Ondersteund door begeleiders en omgeving kan dit een talent-boost betekenen voor elke sporter.